Rijdend naar huis na een rondje op mijn snelle fiets haalde ik op mijn gemak een andere fietser in. Zondagmiddag, mooi weer, geen haast. Achter me begon direct een automobilist ongeduldig te toeteren omdat hij er op dat moment niet langs kon. ‘Relax’ dacht ik en in mijn hoofd klonk het refrein van een bekend liedje.
You gotta
Slow down, brother
Slow down, brother
Slow down if you can’t go on…
Dit liedje van Douwe Bob, waarmee hij in 2016 naar het Eurovisie Songfestival ging, bleef hangen. Ik bleef nadenken over het ongeduld en de vraag waarom snelheid zo belangrijk is. Ik zag de tekst van Douwe Bob als een pleidooi voor onthaasting en kon me er volledig in vinden.
Alles moet sneller
Aan snelheid wordt vandaag de dag grote waarde gehecht. Het begint al van jongs af aan. Op school leer je opdrachten binnen een bepaalde tijd te voltooien. Ik weet nog dat ik als scholier de tijd die ik voor een toets kreeg het liefst volledig benutte om vooral zo zorgvuldig mogelijk te antwoorden. Het liefst vulde ik nog wat extra informatie in. Zorgvuldigheid boven snelheid voor mij.
Alles moet steeds sneller. Eten moet snel bereid kunnen worden. Vervoer van A naar B moet sneller. Snel afstuderen is noodzakelijk om een torenhoge lening te voorkomen. Zonder snel internet ben je aan de goden overgeleverd. De rij bij de kassa moet snel weggewerkt worden. Als gevolg hiervan zie ik mensen steeds ongeduldiger worden. Ga maar eens rond zes uur ’s avonds boodschappen doen bij de supermarkt. Je komt terecht in een ware stresshel vol ongeduld en irritatie.
Van jachtig naar aandachtig
Voor mij is yoga een ontsnapping aan deze rat race. Als de yogales begint kan je de zware jas van het jachtige bestaan van je schouders laten glijden. Vanaf dat moment mag alles in slow motion. Het ademritme vertraagt. Je wordt je bewust van elke in- en uitademing en het lichaam volgt het ademritme. Er ontstaat een dans tussen adem en lichaam. Je komt in een flow en de geest volgt. Je leert de behoeftes van jouw lichaam en geest kennen en er naar te luisteren. Het geven van een yogales is voor mij een reset van jachtig naar aandachtig. Zorgvuldigheid is het woord dat het beste mijn lesstijl omschrijft.
Gezonde balans
Yoga past zo goed bij me omdat ik meer waarde hecht aan verdieping dan aan snelheid, kwaliteit boven kwantiteit verkies. Ik pas ook niet goed in het jachtige dagelijks leven. Ik ben stressgevoelig. Ik beweeg langzamer, praat langzamer dan de gemiddelde mens. Ik zie dat mijn rustige manier van doen bij anderen wel eens ergernis oproept. Natuurlijk kan ik ook knallen als het moet. Snelheid kan ook heel fijn zijn. Wat is er heerlijker dan op ski’s met volle snelheid van een berg af te glijden of je mee te laten sleuren in een dansende menigte tijdens een concert. Ik ben ironisch genoeg ook een enthousiast hardloper. Je wilt alleen niet continu in standje adrenaline staan. Je wilt een gezonde balans. Het lichaam heeft ook herstelmomenten en rust nodig.
Het is bekend dat yoga, ademoefeningen en meditatie het parasympatisch zenuwstelsel activeren. Dit systeem zorgt ervoor dat het adrenaline-niveau daalt, het lichaam uit de opperste staat van paraatheid komt en gaat herstellen.
Could we be quite quick? Prontissimo!
Dus: ‘slow down brother, slow down sister’. De volgende keer dat je in de rij bij Albert Heijn iemand in zijn nek staat te hijgen of als je weer eens aan het bumperkleven bent in de file, adem dan langzaam in, nog langzamer uit. Visualiseer de scene uit Love Actually waarin Rowan Atkinson een pakje inpakt voor Alan Rickman en daar alle tijd voor neemt, tot grote ergernis van Rickman. Hilarisch hoe Rickman tot twee keer toe vraagt: ‘could we be quite quick? Neem het allemaal niet zo serieus en lach!
